Elmi

معادن بستر دریا به استخراج مواد معدنی از کف اقیانوس‌ها اشاره دارد. با توجه به کاهش ذخایر مواد معدنی در خشکی و افزایش تقاضای جهانی برای فلزات حیاتی مانند مس، نیکل، کبالت، منگنز، و عناصر خاکی کمیاب (Rare Earth Elements) که در فناوری‌های پیشرفته و انرژی‌های تجدیدپذیر کاربرد دارند، بستر اقیانوس‌ها به عنوان یک منبع بالقوه عظیم از این مواد معدنی مورد توجه قرار گرفته است. سه نوع اصلی ذخایر معدنی در بستر دریا شامل گره‌های پلی‌متالیک (Polymetallic Nodules)، سولفیدهای هیدروترمال (Hydrothermal Sulfides)، و پوسته‌های غنی از کبالت (Cobalt-rich Crusts) هستند.

فرصت‌های اقتصادی و استراتژیک معادن بستر دریا قابل توجه است. این ذخایر می‌توانند منبع جدیدی از مواد اولیه را برای صنایع مختلف فراهم کنند و وابستگی کشورها به منابع محدود خشکی را کاهش دهند. دستیابی به این مواد معدنی می‌تواند به توسعه فناوری‌های سبز، تولید باتری‌های پیشرفته و تأمین نیازهای رو به رشد صنایع الکترونیکی کمک کند. شرکت‌های معدنی و کشورهای پیشرفته در حال سرمایه‌گذاری زیادی در تحقیق و توسعه فناوری‌های استخراج در اعماق دریا هستند.

با این حال، تهدیدات زیست‌محیطی ناشی از معادن بستر دریا بسیار جدی و نگران‌کننده هستند. اکوسیستم‌های اعماق اقیانوس، از جمله مناطق هیدروترمال و دشت‌های عمیق، بسیار شکننده و منحصر به فرد هستند و زیستگاه گونه‌های نادر و ناشناخته بسیاری محسوب می‌شوند. فعالیت‌های معدنی می‌توانند منجر به تخریب فیزیکی این زیستگاه‌ها، تولید پسماندهای رسوبی که می‌توانند مناطق وسیعی را پوشانده و خفه کنند، و انتشار آلاینده‌های صوتی و نوری شوند که بر حیات دریایی تأثیر می‌گذارند.

علاوه بر این، نگرانی‌هایی در مورد تأثیرات بلندمدت بر اکوسیستم‌های دریایی وجود دارد. سرعت رشد و ریکاوری در اعماق اقیانوس بسیار پایین است و آسیب‌های وارد شده ممکن است برای قرن‌ها باقی بمانند. همچنین، ممکن است این فعالیت‌ها بر شبکه‌های غذایی اعماق دریا و حتی جریان‌های اقیانوسی تأثیر بگذارند. جامعه علمی و سازمان‌های بین‌المللی در حال ارزیابی دقیق این خطرات هستند و تلاش می‌کنند تا چارچوب‌های نظارتی جامعی را برای تضمین استخراج مسئولانه و پایدار تدوین کنند. آینده معادن بستر دریا به توانایی بشر در متعادل کردن نیازهای اقتصادی با حفاظت از این اکوسیستم‌های بکر بستگی دارد.