Elmi

آلودگی صوتی (Noise Pollution) در محیط‌های دریایی، که عمدتاً ناشی از فعالیت‌های انسانی مانند کشتیرانی، اکتشافات نفتی و گازی (مانند سونار و لرزه‌نگاری)، ساخت‌وسازهای زیر آب و فعالیت‌های نظامی است، به طور فزاینده‌ای به عنوان یک تهدید جدی برای جانوران آبزی شناخته می‌شود. آب، صدا را بسیار کارآمدتر از هوا منتقل می‌کند و بنابراین، این آلودگی صوتی می‌تواند مسافت‌های طولانی را طی کرده و بر طیف وسیعی از موجودات دریایی، از بی‌مهرگان کوچک گرفته تا پستانداران دریایی بزرگ، تأثیر بگذارد.

یکی از شدیدترین تأثیرات آلودگی صوتی بر پستانداران دریایی مانند نهنگ‌ها و دلفین‌ها مشاهده می‌شود. این حیوانات برای ناوبری، شکار، ارتباط با یکدیگر و یافتن جفت، به شدت به حس شنوایی خود متکی هستند. سر و صدای بلند و مداوم می‌تواند سیستم‌های ناوبری صوتی آن‌ها را مختل کند، باعث گیجی و سردرگمی شود، و حتی منجر به آسیب فیزیکی به اندام‌های شنوایی شود. این اختلالات می‌توانند مسیرهای مهاجرت را تغییر دهند، توانایی آن‌ها در یافتن غذا را کاهش دهند و حتی منجر به به گل نشستن و مرگ دسته جمعی شوند.

تأثیر آلودگی صوتی تنها به پستانداران دریایی محدود نمی‌شود. ماهی‌ها و بی‌مهرگان دریایی نیز تحت تأثیر قرار می‌گیرند. سر و صدای زیاد می‌تواند بر رفتار ماهی‌ها، از جمله الگوهای تغذیه، تولید مثل و مهاجرت آن‌ها تأثیر بگذارد. مطالعات نشان داده‌اند که آلودگی صوتی می‌تواند استرس فیزیولوژیکی در ماهی‌ها ایجاد کند، نرخ رشد لاروها را کاهش دهد، و حتی منجر به آسیب به لاروها و تخم‌ها شود. برخی از بی‌مهرگان دریایی مانند خرچنگ‌ها و میگوها نیز از حس شنوایی خود برای ارتباط و یافتن غذا استفاده می‌کنند و می‌توانند تحت تأثیر سر و صدای اضافی قرار گیرند.

برای کاهش تأثیرات آلودگی صوتی بر جانوران آبزی، نیاز به اقدامات فوری و جامع است. این شامل توسعه و اجرای مقررات سخت‌گیرانه‌تر برای کنترل منابع آلودگی صوتی، استفاده از فناوری‌های جدید برای کاهش سر و صدا در کشتی‌ها و عملیات‌های صنعتی زیر آب، و تعیین مناطق حفاظت‌شده دریایی که در آن‌ها فعالیت‌های پر سر و صدا محدود شوند، می‌شود. علاوه بر این، تحقیقات بیشتر برای درک کامل تأثیرات بلندمدت آلودگی صوتی بر اکوسیستم‌های دریایی و توسعه راهکارهای مؤثر برای کاهش آن ضروری است تا از سلامت و تنوع زیستی اقیانوس‌ها محافظت شود.