ذوب شدن یخهای قطبی و بالا آمدن سطح دریا
ذوب شدن یخهای قطبی و بالا آمدن سطح دریا از مهم‌ترین و نگران‌کننده‌ترین پیامدهای تغییرات اقلیمی هستند که ناشی از گرمایش جهانی است. قطب شمال (اقیانوس منجمد شمالی و سرزمین‌های اطراف) و قطب جنوب (قاره جنوبگان) دارای حجم عظیمی از یخ و برف هستند که به عنوان "تنظیم‌کننده‌های دمای زمین" عمل می‌کنند. با افزایش دماهای جهانی ناشی از انتشار گازهای گلخانه‌ای، این ذخایر عظیم یخ با سرعت فزاینده‌ای در حال ذوب شدن هستند، که پیامدهای جدی برای اکوسیستم‌های قطبی و جوامع ساحلی در سراسر جهان دارد.
ذوب شدن یخچال‌های طبیعی و ورقه‌های یخی بزرگ در گرینلند و جنوبگان، منبع اصلی بالا آمدن سطح دریا است. این فرآیند به دو شکل رخ می‌دهد: اول، ذوب شدن یخهای روی خشکی به طور مستقیم به افزایش حجم آب اقیانوس‌ها منجر می‌شود. دوم، آب گرم‌تر اقیانوس‌ها منبسط می‌شود (انبساط حرارتی)، که این نیز به بالا آمدن سطح دریا کمک می‌کند. این دو عامل با هم، به طور پیوسته سطح دریا را افزایش می‌دهند و تهدیدی جدی برای شهرهای ساحلی، زیرساخت‌ها و اکوسیستم‌های ساحلی مانند تالاب‌ها و صخره‌های مرجانی ایجاد می‌کنند.
پیامدهای بالا آمدن سطح دریا گسترده و مخرب هستند. مناطق ساحلی کم‌ارتفاع در معرض خطر سیلاب‌های مکرر و شدیدتر، فرسایش سواحل، نفوذ آب شور به آب‌های زیرزمینی و زمین‌های کشاورزی، و از دست دادن زیستگاه‌ها قرار می‌گیرند. میلیون‌ها نفر در سراسر جهان، به ویژه در کشورهای جزیره‌ای کوچک و دلتاهای رودخانه‌ای پرجمعیت، در معرض خطر آوارگی و از دست دادن معیشت خود هستند. این پدیده همچنین بر زیرساخت‌های حیاتی مانند بنادر، فرودگاه‌ها و سیستم‌های فاضلاب تأثیر می‌گذارد و هزینه‌های اقتصادی و اجتماعی قابل توجهی را به دنبال دارد.
مقابله با ذوب شدن یخهای قطبی و بالا آمدن سطح دریا نیازمند تلاش‌های جهانی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و گذار سریع به اقتصاد کم کربن است. علاوه بر این، جوامع ساحلی باید استراتژی‌های سازگاری را اتخاذ کنند، از جمله ساخت دیوارهای دریایی، بازسازی تالاب‌ها و جنگل‌های مانگرو، و برنامه‌ریزی برای جابجایی در صورت لزوم. این اقدامات همزمان، به ما کمک می‌کند تا با اثرات اجتناب‌ناپذیر این پدیده مقابله کرده و آینده‌ای پایدارتر را تضمین کنیم، اگرچه جلوگیری از کل این فرآیند دیگر ممکن نیست و تنها می‌توان سرعت آن را کاهش داد.